Siamo arrivati a Roma !

Maandag 26 oktober 2015. Niet zomaar een dag in ons leven. Een heel bijzondere dag en dat laat zich voelen. De hele dag, vanaf het moment van opstaan, staat mijn aandacht in het teken van het einde van DE REIS. Ik kan niet goed voor mezelf ontdekken wat voor gevoel dat bij me teweegbrengt. Het is onwezenlijk om nu te bedenken dat mijn schier oneindige reis ophoudt. Dat de één-dimensionaliteit van dit (eenvoudige) bestaan gaat stoppen. Aan de ene kant wil ik dat het niet afloopt en dat de cadans van alle dagen zich doorzet. Aan de andere kant het steeds groter wordend verlangen om alles wat dierbaar is weer te zien en te omarmen. Zo dubbel als het maar kan. Met iedere stap richting het Sint Pietersplein voel ik de spanning van de ontmoeting met dierbare vrienden, die ons staan op te wachten, groter worden. Onderweg hebben Miep en ik het er veel over. Op onze laatste etappe overzien we onze ervaringen vanaf het begin tot het eind van deze bijna vijf maanden en meer dan 2100 km. We interviewen elkaar daarover en beleven opnieuw veel mooie, maar ook mindere momenten.
En dan: we zijn in Rome gearriveerd. Wat een feest. Frans, Piety, Ger & Aaf staan ons op te wachten vlak voor het Sint Pietersplein. Met spandoek: ‘Hieperdepiep voor Bert en Miep’. We zijn allebei emotioneel. Wat wil je ook na zo’n reis en met zo’n ontvangst.

    
Het is druk in Rome. Heel druk. Het katholiek toerisme op het Sint Pietersplein is overduidelijk. Grote groepen mensen uit alle hoeken van de wereld komen hier om de in de eeuwen opgebouwde rijkdom van de katholieke kerk te zien en te beleven. Ik moet erg wennen aan deze drukte. Het overweldigt me. Ik laat het maar over me heenkomen en realiseer me als nooit tevoren dat ik weer op de oprit van de snelweg van het leven zit. Het invoegen is nog een probleem, wat het is erg druk op de weg. Rustig mijn beurt afwachten en er de tijd voor nemen, zo neem ik mij voor.
De reacties op mijn vorige blogbericht stromen vandaag binnen. Allemaal hartverwarmend en vol loftuitingen over onze prestatie. Ik begrijp dat, maar zo voelt het niet. Het is een dankbare invulling van 5 maanden weg van huis mogen en kunnen zijn, met alle ups en downs die er bij horen. En iedere dag een stukje verder ‘onderweg’ naar Rome.
De volgende dag beleven we Rome. Met weer alle drukte, maar ook met een heel bijzondere gebeurtenis. We halen ons testimonium op in de Friezenkerk, vlak naast de St Pieterskerk.

Dit is de bekroning en het bewijs van onze pelgrimage. Een prachtige oorkonde, die ons in lengte van jaren zal doen herinneren aan het succesvolle einde van deze levensreis.

    
En dan is het voorbij. Geen dagelijkse routine van het alsmaar onderweg zijn. Geen, zoals vriend Paul het zegt, ééndimensionale beleving van de werkelijkheid meer. En in plaats daarvan het ‘gewone leven’. Naar alle waarschijnlijkheid wel anders dan voorheen, want deze reis zal ongetwijfeld zijn sporen nalaten bij de keuzes die ik voor mijn verdere leven zal maken. We gaan het beleven.
Vrijdag aanstaande vliegen we naar Amsterdam. Terug naar de werkelijkheid van alle dag en onze dierbaren thuis. We hebben ze gemist en dat doet ons gevoel van rijkdom groeien. Rijkdom omdat we ons omringd weten met mensen die van ons houden. En wij van hen. Geluk met een hele grote G!

Enkel berichtnavigatie

← Ouder bericht

Nieuwer bericht →